ल्यूथर यांच्या दृष्टीने, ख्रिस्ती जीवन हे सुवार्तेवर आधारित, सुवार्तेने बांधलेले आणि सुवार्तेचा गौरव करणारे असे जीवन आहे. हे जीवन देवाच्या मुक्त आणि सार्वभौम कृपेचे दर्शन घडवते आणि ज्या तारणकर्त्याने आपल्यासाठी प्राणार्पण केले त्याच्याप्रती आभारप्रदर्शन म्हणून जगले जाते. हे जीवन मरणाने विजयात गिळले जाईपर्यंत आणि विश्वास हा प्रत्यक्ष दर्शनात परिवर्तित होईपर्यंत ख्रिस्ताशी जखडून क्रूस वाहत जगले जाते.

ल्यूथरच्या 95 विधानांपैकी एक अगदी सरळ शब्दात घोषणा करते : “मंडळीचा खरा खजिना येशू ख्रिस्ताची सुवार्ता आहे.” हाच रिफॉर्मेशन डेचा सारगर्भित अर्थ.

शतकानुशतके, गोंधळ किंवा संकटाच्या काळात मंडळीने नेहमीच आपला विश्वास कबूल केला आहे. पवित्र शास्त्राची जागा घेणे ही धर्मसिद्धांत किंवा विश्वासाच्या कबूलनाम्यांची भूमिका कधीच नव्हती; उलट, चुकीच्या शिकवणीच्या विरोधात पवित्र शास्त्रातील सत्याविषयी मंडळीची साक्ष संक्षेपाने मांडणे हीच त्यांची भूमिका असायची (आणि आजही आहे).

म्हणून गरजा आणि संधी या आजही तेव्हढ्याच, किबहूंना अधिकच, मोठ्या आहेत. सुधारणाकारांच्या निष्ठेतून प्रेरणा घेऊया आणि त्याच अद्भुत शुभवर्तमानाला उंच धरूया; कारण त्याच्या तेजात किंवा आपल्या अंध:काराचा नाश करण्याच्या त्याच्या सामर्थ्यात आजही किंचितही घट झालेली नाही; ते आजही कायम आहे.

अखेरीस, मंडळीमध्ये खरी सुधारणा देवाच्या वचनाने आणि देवाच्या आत्म्यानेच होऊ शकते. म्हणूनच अशी सुधारणा आपल्या काळात घडून यावी, यासाठी आपण प्रामाणिकपणे प्रार्थना करावी आणि विश्वासूपणे कष्ट करावेत.

ख्रिस्त एकदाच सर्वकाळाकरिता आमच्या पापांसाठी अर्पण झाला आहे; “अविनाशी जीवनाच्या सामर्थ्याने आमचा प्रतिनिधी याजक म्हणून तो उठविला गेला व निर्दोष ठरविला गेला. त्याच्यावर विश्वास ठेवून आपण देवाच्या सिंहासनासमोर त्याच्या नीतिमत्वामुळे नीतिमान समजले जातो.

देवाच्या प्रतिरूपात निर्माण केलेले असल्यामुळे, आपल्याला पृथ्वीवर सत्ता गाजवायची आणि तिला आपल्या ताब्यात आणायचे आहे. देवाने आपल्याला जी दिली त्या मूळ बागेचा विस्तार आपणच करायचा आहे.

सुवार्ता या शब्दाचा सोपा अर्थ म्हणजे “चांगले वर्तमान.” हा शब्द केवळ ख्रिस्ती संदेशापुरता मर्यादित नाही, तर मूर्तीपूजक जगामध्ये देखील तो एखाद्या चांगल्या घोषणेचा उल्लेख करण्यासाठी वापरला जात असे. नव्या करारात मात्र तो तारणकर्ता येशूविषयीचे उत्तम वर्तमान जाहीर करण्याच्या संदर्भात वापरला जातो.

ऐक्य हे नावापुरत्या ‘मंडळी’मुळे नव्हे, तर देवाच्या वचनात स्थिर राहणाऱ्या खऱ्या मंडळीच्या वास्तवामुळे येते.